ΤΟ ΔΕ ΜΑΘΗΜΑ ΕΣΤΙΝ ΕΥΒΟΥΛΙΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΙΚΕΙΩΝ …ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ
- font size decrease font size increase font size
- Published in Αρθρογραφία
- Read 299 times

Ο ΔΕ ΜΑΘΗΜΑ ΕΣΤΙΝ ΕΥΒΟΥΛΙΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΙΚΕΙΩΝ ...ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ
Αυτή είναι η απάντηση που δίνει ο Πρωταγόρας για το τι θα μάθει ένας μαθητής του στον ομώνυμο διάλογο του Πλάτωνα. Και ναι , κατά την άποψη μου μαθαίνει η αρκούδα και χορεύει πόσο μάλλον όσοι ασχολούνται με τα κοινά! Τώρα που κόπασε η φασαρία και κατακάθισε ο κουρνιαχτός των Ευρωεκλογών, τα Μ.Μ.Ε. ασχολιούνται με το ποιόν των εκλεγμένων Ευρωβουλευτών και κατά πόσο διαθέτουν τα κατάλληλα προσόντα. Τώρα πλέον είναι αργά για εμάς τους ψηφοφόρους και πρέπει οι ίδιοι οι εκλεγμένοι να αναλάβουν την ευθύνη να φέρουν εις πέρας το δύσκολο έργο που κλήθηκαν να αναλάβουν. Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές η φράση «είναι Πολιτικός» χρησιμοποιήθηκε ως μομφή ή ως έπαινος δημιουργώντας μας σύγχυση. Την εποχή των μνημονίων κυβερνηθήκαμε και από τεχνοκράτες οπότε η σύγχυση έγινε μεγαλύτερη διότι στο δημόσιο διάλογο τότε προβαλλόταν ως αδυναμία η έλλειψη πολιτικών στα κέντρα των αποφάσεων. Και μπορεί στις Ευροεκλογές τα κόμματα να είχαν την πολυτέλεια να διαλέξουν από πληθώρα υποψηφίων, θυμηθείτε όμως τι έγινε στις Δημοτικές Εκλογές στο Δήμο μας όπου κανένα ψηφοδέλτιο δεν ήταν πλήρες υποψηφίων. Όσοι κατήλθαν στις Δημοτικές Εκλογές ήταν πολιτικοί; Είναι καλό ή κακό αυτό; Είχαν την πολιτική κατάρτιση για να κυβερνήσουν αυτόν τον τόπο;
Ας επιστρέψουμε στο διάλογο «Πρωταγόρας» που θα μας δώσει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές για την πολιτική. Ο Πρωταγόρας λοιπόν απαντά στον Σωκράτη ότι, αν τον ακολουθήσει κάποιος ως μαθητής του, θα του διδάξει την «ευβουλία» - το να αποφασίζει σωστά- τόσο για τον ιδιωτικό όσο και για τον δημόσιο βίο. Ο Πρωταγόρας λοιπόν πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούν να διδαχθούν την πολιτική αρετή. Ο Σωκράτης διαφωνεί και αντιτείνει ότι στην Αθηναϊκή Εκκλησία του Δήμου, όταν συζητιούνται ειδικά θέματα οι μη ειδικοί διώχνονται από αυτήν, ενώ για γενικά θέματα – προβλήματα όλοι μπορούν να καταθέσουν τη άποψη τους και να εισακουστούν. Ο Διάλογος συνεχίζει με διάφορα επιχειρήματα για την πολιτική και την αρετή.
Η Δημοκρατία μπορεί να μην έχει αδιέξοδα είναι δυνατόν όμως να ασθενεί. Η κυριότερες ασθένειες της είναι η αποχή και η έλλειψη αρετής και γνώσης. Η γνώση αρχικά των θεσμών, το πώς λειτουργούν αυτοί και πως θα υπηρετηθεί ο δημόσιος βίος μέσω αυτών είναι απαραίτητα εφόδια για έναν πολιτικό. Η αρετή δεν χρειάζεται σχολιασμό πιστεύω. Και έρχομαι στην αποχή. Με νωπές ακόμη τις Δημοτικές εκλογές, όπου κανένας συνδυασμός δεν ήταν πλήρης, η αποχή είναι κάτι που σήμερα ταλανίζει τη Δημοκρατία μας. Γενικά η κοινωνία μας έχει επιλέξει να απέχει. Το 60% αποχής των Ευροεκλογών είναι ένα ποσοστό που πρέπει να μα προβληματίσει έντονα. Για μένα αποχή είναι μια γενικότερη έννοια Ο πολιτικός πρέπει να συμμετέχει με ζέση και ενδιαφέρον στα όργανα. Πρέπει να έχει όρεξη για δουλειά και να προσπαθεί συνεχώς να γίνεται καλύτερος. Πρέπει να συμμετέχει σε όλες τις δράσεις της κοινωνίας, να μην απέχει. Η Πολιτική είναι μία έννοια δυναμική –άλλωστε τα προβλήματα όσα και αν λύσεις συνεχώς θα ανακύπτουν. Πρέπει να θέλει να μάθει... Πρέπει όμως και ο πολίτης να μην απέχει, διότι όλοι μας πρώτα λαμβάνουμε την ιδιότητα «του εκλέγειν» -του πολίτη- και κάποια χρόνια αργότερα «του εκλέγεσθαι»- του πολιτικού. Πρέπει με κάθε τρόπο να συμμετέχουμε στη διατήρηση της τάξης και ευκοσμίας της πολιτείας μας, ακόμη και μαζεύοντας ένα σκουπιδάκι από κάτω ή κόβοντας ένα κλαδάκι που εξέχει. Δεν πρέπει να ζητάμε παντού την συμμετοχή μόνο του πολιτικού ρίχνοντας όλα τα βάρη μόνο σε αυτόν.
Αν η «αποχή» του πολιτικού είναι μίας από τις αδυναμίες της Δημοκρατίας μας τότε η αποχή του «πολίτη» τι είναι;
Κλωνάρας Θεόδωρος
Υ.Γ. Απόδοση του Διαλόγου Πρωταγόρας στα Νέα Ελληνικά εδώ: https://www.openbook.gr/protagoras-platonas-metafrasi/